W Evidence (2025) obiektyw skierowany jest na krajobrazy ukształtowane przez żałobę, pamięć i długotrwałe skutki decyzji politycznych. Ten niezwykły wkład w współczesne kino eseistyczne, który miał swoją premierę na festiwalu Berlinale na początku tego roku, jest naszym filmem tygodnia.

Filmując w miejscach eksploatacji środowiska naturalnego, osobistych strat i historycznych traum, Lee Anne Schmitt tworzy głęboko poruszające studium tego, co pozostaje po zakończeniu różnych wydarzeń. Efektem jest film, który porusza się między osobistymi świadectwami a systemową krytyką, skomponowany z charakterystyczną dla reżyserki klarownością i cichą siłą.

Obrazy rozwijają się jak fragmenty akt sądowych (ślady, zeznania, nieobecności), tworząc portret społeczeństwa zmagającego się z tym, co postanawia zapamiętać, a co próbuje pogrzebać. Refleksyjny, ale bezlitosny głos Schmitt z offu prowadzi nas przez te przestrzenie, nie nasuwając rozwiązania, a pozwalając widzowi zanurzyć się w złożoności dowodów, a nie w iluzji zamknięcia.

Dla chcących zagłębić się bardziej w analizę filmu polecamy ten artykuł z magazynu Film Explorer.