W zimny lutowy poranek dwunastoletni Niki wraz z rodziną przybywa do stacji metra w Charkowie, aby ukryć się przed przerażającą wojną toczącą się na ulicach ich miasta. Dla rodziny Niki światło dzienne staje się synonimem śmiertelnego niebezpieczeństwa. Chłopiec nie może opuszczać terenu stacji, gdzie mieszka wraz z setkami innych ludzi, w ciągłym blasku neonów...

Intymne zbliżenie kobiety o pomarszczonej twarzy. Śpi, aż do chwili reżyserka szepcze: „Marish”. Marish otwiera oczy i szybko siada, zdezorientowana, ale uśmiechnięta. To trafne podsumowanie tego, co działo się podczas kręcenia filmu przez reżyserkę Bernadett Tuza-Ritter. Marish była wykorzystywana i maltretowana przez ponad 10 lat przez kobietę, dla której pracowała jako gospodyni domowa.

Przez ponad rok dokumentalistka Zuza Piussi śledziła losy kilku słowackich homoseksualistów. W oczywistym dążeniu do zrozumienia bohaterów filmu i przekazania widzom przede wszystkim tego, jak oni sami postrzegają swoją rolę w społeczeństwie, film przedstawia ich codzienne życie w niewidzialnych i gorących konfliktach z otoczeniem...