Beste lezer,

Tussen schrijftafel en boekhandel staan wetten in de weg. Toch voor de Frans-Algerijnse auteur Kamel Daoud: er is niet alleen een fatwa tegen hem uitgesproken, door zijn roman Houris riskeert hij in Algerije drie tot vijf jaar cel. In Frankrijk won hij er vorig jaar de Prix Goncourt mee.

Soms huist de drempel in de geest van de auteur zelf: Arundhati Roys moeder moest eerst sterven voor ze over hun complexe band kon schrijven en de nieuwe Goncourt-winnaar Nathacha Appanah deed er jaren over om haar traumatische herinneringen in de ogen te kijken.

Wie of wat geeft het duwtje, zodat het verhaal 'de schrijver ontsnapt'? Veel van de boeken in deze nieuwsbrief houden we in handen 'ondanks' of 'dankzij'. Hoe nobel zoiets kan zijn, bewees trouwens de recente Nobelwinnaar László Krasznahorkai. In 2006 had hij nog steeds geen Britse uitgever – 'te moeilijke literatuur', klonk het. Collega-schrijver Colm Tóibín richtte een mini-uitgeverij op, vertelde hij deze maand in The Guardian, overtuigd van de noodzaak om de Hongaar in de boekhandel te krijgen.

Van duwtje tot engagement, van schrijftafel tot boek, van schrijver tot lezer. Achter heel wat goede boeken schuilt een al even sterk verhaal.

Mooi weekend, straks