Goeienavond beste lezer,

"Je kijkt hier niet de dood in de ogen, maar wel het leven." Guinevere Claeys kampeerde drie dagen in de open keuken van de palliatieve eenheid van ZAS Sint-Jozef in Mortsel en stelde vast dat er op weinig plekken zo intens geleefd wordt. Rond palliatieve zorg hangt nochtans veel angst en onwetendheid. "Maar hier is de benadering alléén maar menselijk", klinkt het bij een van de verpleegkundigen.

Van lekker eten maken ze een erezaak, net zoals van goeie boter. De keuken is er, zoals bij velen thuis, het kloppende hart van de afdeling. Het is er een komen en gaan van verpleegkundigen, vrijwilligers en familieleden, die er de favoriete gerechten van de bewoners bereiden. Liefdes en levens hebben hun eigen smaak, schrijft Guinevere. "Als een geheimcode bijna. Met geliefden nog een laatste keer samen thuiskomen in die eigen smaak, het blijkt een gegeerd verlangen."

De dood hoort bij het leven, alleen willen we dat vaak niet meer weten. Dat is ook wat Pieter Deknudt vaststelt. Hij bouwt met Reveil al tien jaar aan een andere rouwcultuur in Vlaanderen. "Liefde en verdriet komen door hetzelfde traanbuisje. De dood en de slappe lach gaan ook samen."

Ik wens u nog een warme 1 november.