Goeienavond beste lezer,

Zaterdag kon u hier nog lezen over een test bij de vijfdejaars humane wetenschappen van het atheneum in Boom: kenden ze eigenlijk de artiesten uit De tijdloze canon van Studio Brussel? In het geval van Jacques Brel en Deep Purple was dat antwoord neen. Niemand had er al van gehoord. In het geval van Abba was het dan weer een luid gezongen ja: alle leerlingen herkenden ‘Dancing queen’. Maar wat als er zoiets zou bestaan als een canon van moordenaars: wie zou dan de geschiedenis veel langer overleven dan zijn slachtoffers? Jack The Ripper (actief rond 1888) doet vast nog een bel rinkelen. En door Marc Dutroux zullen ook kinderen van vandaag misschien nog wel een witte camionette mijden. Maar hoe zit het met de beruchtste Belgische moordenaar van de jaren 70: Freddy Horion, een man wiens zonnebril groter is dan zijn schuldgevoel? Hij vermoordde onder meer een gezin en liet de moeder ondertussen eieren voor hem bakken omdat hij honger had. Een reden voor zijn daden had hij niet. Maar als je lang genoeg in de gevangenis zit, dan durven je daden al eens vergeten te worden. Deze morgen hoorde ik een twintiger vragen: “Hoe spreek je dat uit: hooraaion?’